Trzy kolory: Biały

Druga część trylogii „Trzy kolory” nawiązującej do kolorów francuskiej flagi. Kieślowski sportretował w niej, co wolność, równość i braterstwo, które symbolizuje sztandar, oznaczają w konkretnych życiowych sytuacjach. „Biały” jest traktatem o idei równości, pojmowanej w różnorodny sposób – zarówno na tle narodowościowym, społecznym jak i międzyludzkich relacji. Karol (Zbigniew Zamachowski) jest Polakiem mieszkającym we Francji, jego żoną jest piękna Francuzka (Julie Delphy). Tęsknota za krajem doprowadza go do problemów osobistych, przez co traci zakład fryzjerski, rozwodzi się i bez środków do życia ląduje na bruku. W powrocie do ojczyzny pomaga mu inny rodak, Mikołaj, wynajdując oryginalny sposób przemycenia go przez granicę. W Polsce bohater stara się odzyskać majątek, aby udowodnić byłej żonie, że wciąż jest jej wart. Kieślowski, który zdążył przyzwyczaić krytyków i widzów do poważnych filozoficznych traktatów, w „Białym” zaskoczył wszystkich gatunkową formą gorzkiej komedii. Tak jak w pozostałych częściach trylogii, dominującą barwą w kadrze jest tytułowy kolor.

O reżyserze:

Krzysztof Kieślowski (1941-1996) – uznany na świecie reżyser, karierę zaczynał jako dokumentalista. Zaliczany do generacji autorów tzw. kina moralnego niepokoju, którzy pod koniec lat 70. zapragnęli skierować swoje kamery bliżej rzeczywistości, aby za pomocą ekranowej fikcji opowiadać o prawdziwych postaciach i realnych problemach. W centrum kina Kieślowskiego znajdował się człowiek, jego wybory etyczne i egzystencjalne problemy. Pod koniec lat 80. zrealizował unikalny telewizyjny cykl „Dekalog”, będący próbą współczesnej interpretacji 10 przykazań, podstawowych zasad etycznych, które uformowały kulturę chrześcijaństwa oraz judaizmu. Jego stałym współpracownikiem, z którym napisał większość scenariuszy, był adwokat Krzysztof Piesiewicz. W późnym etapie twórczości reżyser zainteresowany był metafizyką, co widoczne jest zwłaszcza w jego filmach zrealizowanych w latach 90. we Francji: „Podwójnym życiu Weroniki” oraz tryptyku „Trzy kolory: Niebieski, Biały, Czerwony”.

Najważniejsze filmy:

• 1979 „Amator”
• 1981 „Przypadek”
• 1984 „Bez końca”
• 1987 „Krótki film o zabijaniu”
• 1988 „Krótki film o miłości”
• 1991 „Podwójne życie Weroniki”
• 1993 „Trzy kolory: Biały”

Opracował Mikołaj Góralik